صفحه محصول - پاورپوینت جامع با عنوان لیگنین

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 33 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

بنام خدا لیگنین 1 2 مقدمه لیگنین: مهم ترین عامل محدود کننده ی قابلیت استفاده از ترکیبات دیواره سلولی گیاهان توسط حیوانات علفخوار و نشخوارکنندگان است و به دلیل آنکه واکنش پذیری آن روشن نشده، هنوز به صورت معما باقی مانده است. لیگنین برخلاف پلیمرهایی مانند پروتئینها و پلی ساکاریدها که تقریبا بطور کامل شناخته شده اند، تنها پلیمر عمده ی گیاهی است که اجزای آن دقیقا شناخته نشده است. ساختمان متراکم لیگنین مانع از تجزیه معمولی آن می شود و مدلهایی که ابداع شده اند بر اساس مطالعات آزمایشگاهی بوده و بر اساس ماده طبیعی آن نمی باشد. تعریف لیگنین: لیگنین یک ترکیب غیر کربوهیدراته با وزن ملکولی بالاست که دارای ساختار پیچیده بوده و از ترکیبات مختلفی مانند الکل کوماریل و فسفات متیلی آن مثل الکل سیناپل و کونیفریل تشکیل شده است. در این ماده ترکیبات فنلی بسیار زیادی یافت می شود، گیاه ترکیبات فوق را از اسیدهای آمینه فنیل آلانین و آلانین سنتز می کند. لیگنین با ترکیبات کربوهیدراته غیر محلول موجود در ساختمان دیواره سلولی مرتبط است. لیگنین در مقابل هیدرولیز آنزیمی و شیمیایی بسیار مقاوم بوده و نمی تواند هضم گردد، لذا فاقد ارزش غذایی است (هر چند که امروزه اعتقاد بر این است که بخشی از آن دارای قابلیت هضم می باشد). بدلیل توام بوده این ماده با کربوهیدراتهای غیر محلول ساختمانی در گیاه، در بررسی مواد فیبری به لیگنین نیز اشاره می شود. 3 چنانجه میزان لیگنین فیبر زیاد باشد، قابلیت هضم آن کاهش می یابد، زیرا ترکیبات فنلی موجود در لیگنین (اسید کومارلیک و اسید فرولیک) اثر منفی بر فعالیت های تخمیری میکروب ها می گذارند، که این تاثیر بیشتر از طریق تاثیر ترکیبات فنلی بر غشای میکروب ها می باشد و باعث ازبین رفتن میکروارگانیسم ها می گردد به همین دلیل قابلیت هضم کاه پایین است. اصولا لیگنین موجود در گیاه به صورت متراکم و غیر متراکم می باشد. لیگنین های متراکم دارای وزن ملکولی سنگین تر و لیگنین های غیر متراکم دارای وزن ملکولی پایین تری می باشند. بنابراین هضم سلولز در واقع تابعی است از لیگنین زدایی دیواره سلولی و از سوی دیگر می تواند تابعی از چگونگی از بین رفتن باندهای ئیدروژنی در محیط شکمبه باشد. 4 یعنی میکروارگانیسم ها باید باندهای ئیدروژنی را بشکنند و سپس شروع به هضم رشته های سلولزی کنند. عمدتا برای لیگنین زدایی یک عمل فیزیکی مانند خرد کردن و جویدن انجام می شود. اما برای از بین بردن باندهای ئیدروژنی به شرایط خاصی به لحاظ چگونگی غلظت پروتون در مایع شکمبه نیاز است، یعنی وقتی pH پایین است قدرت باندهای ئیدروژنی بیشتر می شود و از طرف دیگر فضای مجازی سست شده و در نتیجه تجزیه شدن کمتر صورت می گیرد. لیگنین به لحاظ پیوندهای شیمیایی وشکل فیزیکی می تواند روند هضمی دیواره ی سلولی را در شکمبه تحت تاثیر قرار دهد. شاید مهمترین مساله در ارتباط با تجزیه شدن دیواره سلولی، تجزیه یا هضم سلولز باشد. رشته های سلولزی توسط باندهای ئیدروژنی به هم متصل می شوند و لیگنین می تواند نسبت به این رشته ها پوششی را ایجاد کند. 5