صفحه محصول - پاورپوینت جامع با عنوان گسترش شهر ها در ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 54 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

بنام خدا شکل گیری نخستین شهر ها و دولت های اولیه برای نخستین بار طی نیمه دوم هزاره سوم پیش از میلاد در میان رودان صورت پذیرفت و مناطق میان رودان جنوبی و مرکزی، خوزستان، دره نیل در شمال اسوان، دشت های کوهپایه ای فلات ایران از فارس تا ترکمنستان جنوبی مراکز اصلی گسترش شهر های اولیه در آسیای غربی بوده اند. این سرزمین های وسیع و منابع آبی آن ها امکان پیشرفت های اقتصادی و گسترش تدریجی تمرکز نیرو و قدرت در سازمان ها، سلسله مراتب و مقامات مختلف اداری که ابتدا در گرو وابستگی های خانوادگی بود و سپس از قید آن آزاد شد. همچنین تقسیم کار و تمرکز جمعیت در کنار محور های جریان آب ها را فراهم آورده اند. اختلافات اساسی میان جوامع روستایی این سده ها (4500 ق.م) بیشتر به دلیل اندازه زمین های قابل کشت و با کنترل منابع و معادن و یا به علت به وجود آمدن نخستین شکل های تخصص و تقسیم که در جوامع پیش آمد. شهر ها روی پایه های چندی استوار بوده اند که یکی از مهم ترین آن ها تنظیم نوع استفاده از گیاهان و جانوران اهلی شده با هدف تغذیه انسان در سرزمینی خاص و برقراری تعادل بین محیط طبیعی و اجتماعی بوده است که نتیجه آن به وجود آمدن مراکزی باز برای توزیع مازاد محصول که با هماهنگی و تقسیم کار بعد ها شهر نامیده شدند. نخستین شهر ها نماد نظم نوین اجتماعی بوده اند. کاربری جمعیت شهری با روستایی تفاوت داشته، زیرا می باید وسایل رفاه و آسایش برخی از طبقات که قادر نبوده اند خود از طریق کشاورزی دامداری و غیره تامین کنند. متخصصان تمام وقت، ماموران حمل و نقل، کارکنان کاخ ها و معابد و کاهن ها تشکیل دهنده این طبقات بودند. این گروه ها هسته اولیه طبقات اشرافی و عدم تساوی طبقاتی و برابر اجتماعی را به وجود آوردند و به شکل میراثی برای اخلاف خود باقی گذاشتند. «گسترش شهر ها در ایران» عدم وجود سرزمین های یک دست رسوبی، جدایی و فاصله بین مراکز مختلف استقراری از علل به وجود آمدن اختلافات بسیار شاخص فرهنگی است. ارتباط بین میان رودان و فلات ایران بر بنیاد نظریه براودل استوار شده است. بر این اساس مراکز شهری که در سرزمین های پست و رسوبی قرار گرفته بوده اند برای تولید مازاد محصول به آبیاری و کشاورزی وابستگی داشتند. شهر کنار جریان های اصلی آب ایجاد می شد. کشاورزی جوامعی که در سرزمین های مرتفع زندگی می کرده اند در تضاد با مناطق پست و رسوبی بر مبنای آبیاری دیمی بوده که محصولات کمتر تولید می کرده اند و فشردگی جمعیت آن ها نیز کمتر بوده و به این ترتیب ایزوله و دارای نوعی استقلال محلی بوده اند. تقسیم بندی جوامع به دو دسته و گروه تبدیل به یکی از پایه های اساسی شبکه مهم تجاری شد. مواد مورد نیاز سرزمین های پست در مناطق مرتفع و آنچه کوهستانیان نیاز داشتند در مناطق پست یافت می شد. مناطق مرتفع منابع غنی مانند طلا، نقره، فیروزه، مس، عقیق، لاجورد و ... به ویژه اسب وجود داشت. در مقابل مناطق پست از محصولات کشاورزی، تولیدات غذایی و کالاهایی چون پارچه یاد می کنند. این عامل باعث ارتباط و تجارت بین این مناطق شد. متون سومری دوره اول سلسله های قدیم به برخی فعالیت های تجاری فاصله دور اشاره دارد و نقش اصلی جا به جایی تولیدات کشاورزی و سایر محصولات بین سومر و فلات ایران را به معابد و کاخ ها منسوب می کنند که توسط بازرگانان خصوصی و دلالان دولتی انجام می شد. یکی از بهترین نمونه های ارتباطات تجاری در حماسه سومری انمر کار و ارباب آرتا دیده شده است. حدود سال 3000 (ق.م) در ایران کلنیهایی مانند گودین – سیلک و یحیی بوجود امدند . تمدن یک پارچه مرکزی اغاز ایلامی در سال های 2900 تا 3200 در دوره جمدت نصر در جنوب غربی ایران پا به وجود گذاشت . از نتایج کلنی شدن جنوب غربی ایران : اقتباس عوامل اجتماعی و اقتصادی کنترل جامعه یعنی نگارش – مهره های استوانه ای –واستاندارد کردن واحدهای اندازه گیری از سومریان . ساختار سیاسی و اجتماعی شهرهای دوران اغاز ایلامی ( شوش – ملیان وشهرک ها وروستاهای کوچکی در جنوب غربی ایران شناخته شده) تا حدی وبه شکل حدسی قابل مقایسه با ساختارهای سومری است . از نشانه های بارز تجارت با مناطق دور دست : حضور وپیدایی مهره های استوانه ای مهم تراز ان کاسه های سفالی لب واریخته که کاملا شبیه نمونه های شوشی وسومری همین کاسه هاست . « شهرهای آغاز ایلامی »