صفحه محصول - پاورپوینت فنون مصاحبه

پاورپوینت فنون مصاحبه (pptx) 30 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 30 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

فنون مصاحبه رابطه ی درمانگر – بیمار و فنون مصاحبه کیفیت این رابطه در کادر روانپزشکی و مشاوره اهمیت اساسی دارد. مشخصه ی یک رابطه ی موثر برقراری تفاهم است. تفاهم احساس خود آگاه و خود به خودی وجود پاسخ دهی هماهنگ است که سبب پیدایش اتحاد درمانی سازنده می شود. تفاهم بر وجود درک و اعتماد بین درمانگر و بیمار دلالت می کند. 1 – تامین احساس راحتی بیمار و مصاحبه 2 – یافتن ناراحتی بیمار و ابراز همدردی 3 – ارزیابی بینش بیمار و متحد شدن با او 4 – نشان دادن مهارت و کاردانی 5 – برقراری اقتدار با عنوان درمانگر و پزشک 6 – ایجاد تعادل بین نقش یک شنونده ی دلسوز متخصص و صاحب اقتدار برقراری تفاهم : راهبرد شکل گیری تفاهم : همدلی : empathy همدلی شیوه ای برای تقویت تفاهم است. در همدلی نشانه های غیرکلامی مانند وضعیت قرارگیری بدن و تظاهر چهره مورد توجه قرار می گیرند. درمانگر از طریق همدلی میتواند واکنش بیماران نسبت به خود را درک کرده و آنها را روشن کند. انتقال transference طبق تعریف کلی عبارتست از : یک سری انتقالات ، باورها و پاسخ های هیجانی که بیمار وارد رابطه درمانگر- بیمار می کند. انتقال به تجارب مستمر بیمار با مظاهر مهم قدرت در طول زندگیش مربوط است. همانگونه که بیمار نگرش های انتقالی خود را در رابطه درمانگر- بیمار وارد می سازد ، درمانگر نیز نسبت به بیماران خود واکنش های انتقالی متقابل پیدا می کند. انتقال متقابل ممکن است به شکل احساسات منفی ظاهر شود که برای رابطه ی درمانگر – بیمار مخرب است ولی در این حال ممکن است شامل واکنش هایی باشد که به طور نامتناسبی مثبت ، همراه با آرمانی سازی یا حتی شهوانی هستند. انتقال متقابل counter transference تعاملات بین بیمار و درمانگر به شکل های متفاوتی ممکن است ظاهر شود. 1 – مدل پدرمآبانه: در این مدل فرض بر این است که درمانگر بهتر از همه می داند. درمانگر درمان را تجویز می کند و از بیمار انتظار می رود بدون چون و چرا درمان را بکار ببندد. در این مدل که مدل استبدادی نیز نامیده می شود بیشتر درمانگر سوال می کند و عموما بر روند مصاحبه تسلط دارد. مدلهای رابطه ی درمانگر – بیمار : 2 – مدل آگاهی دهنده : در این مدل درمانگر اطلاعات را در اختیار بیمار قرار می دهد و بیمار آزادانه به تمامی داده های موجود دسترسی می یابد. اما انتخاب کاملا به عهده بیمار گذاشته می شود. 3 – مدل تفسیری : در این روش وقتی درمانگر درمانهای جایگزین را مطرح و در مورد آنها بحث میکند حس تصمیم گیری مشترک با مشارکت بیمار در مورد یافتن بهترین روش درمانی برای این بیمار خاص وجود دارد. در مدل فوق درمانگر از مسئولیت تصمیمات درمانی طفره نمی رود اما روش انعطاف پذیری در پیش می گیرد و انتقاد های بیمار و روشهای درمانی دیگر را نیز در بر میگیرد. 4 – مدل مشورتی : در این مدل درمانگر هم چون یک دوست یا مشاور بیمار عمل می کند و علاوه بر ارائه اطلاعات ، فعالانه از سایر اقدامات خاصی دفاع می کند. شروع مصاحبه : نحوه ی شروع مصاحبه از سوی درمانگر تاثیر اولیه ی مهمی بر بیمار دارد. درمانگر اول باید مطمئن شود که اسم بیمار را می داند و بیمار هم او را به اسم می شناسد پس از معارفه و ارزیابی اولیه یک اشاره مفید برای شروع صحبت به صورت زیر است : می توانید در مورد مسائلی که امروز شما را به اینجا کشانده است صحبت کنید؟ طرح سوال دوم به این صورت است : (( چه مشکلات دیگری دارید؟ )) نشانگر علاقه مندی درمانگر به هر انچه بیمار می خواهد بر زبان اورد. یک پرسش مهم ابتدایی دیگر : ((حالا چرا؟ )) درمانگر باید دریابد چرا بیمار این زمان خاص را برای مراجعه به او انتخاب کرده است.