پاورپوینت سازگاری های تمرین مقاومتی (pptx) 21 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 21 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
سازگاری های تمرین مقاومتی
فصل نهم
تمرین مقاومتی و کسب آمادگی عضلانی
سیستم عصبی عضلانی بیشترین پاسخ را نسبت به تمرین در بر دارد. در مدت 3-6 ماه فرد می تواند از 25%-100% و یا بیشتر را مشاهده کند. بیشترین کسب قدرت در چند هفته اول تمرین مشاهده می شودکه با ادامه تمرین این میزان کاهش می یابد.
در مدل فزاینده تمرین مقاومتی برای افراد بزرگسال به این نتیجه رسیدند که قدرت عضلانی در افرادی که قبلا ورزش نمی کردند حدود40%، افرادی که متوسط ورزش می کردند 20%، افراد تمرین کرده 16% و افرادی که دو سال تمرین داشتند10% و افراد نخبه2% افزایش خواهد داشت.
عضله قابلیت پلاستیکی دارد با تمرین اندازه ان افزایش می یابد و قوی می شودو با عدم حرکت در اندازه ان کاهش ایجاد می شود و قدرت ان کم می شود.
مکانیسم های کسب قدرت در عضلات
افزایش قدرت به عنوان نتیجه مستقیم هیپرتروفی عضله است. افزایش در اندازه عضله با افزایش قدرت و کاهش در اندازه عضله با از دست دادن قدرت همراه است.
زنان در مقایسه با مردان افزایش قدرت یکسان و یا بیشتر را در تمرینات مشابه تجربه می کنند ولی میزان هیپرتروفی معمولا در زنان کمتر است.
کنترل عصبی افزایش قدرت همزمانی و فراخوانی واحدهای حرکتی بیشتر
افزایش قدرت، بدون تغییرات ساختاری عضله بدست می اید، اما بدون سازگاری عصبی این کار ممکن نیست.
واحد های حرکتی بطور ناهمزمان بکار گرفته می شوند. این نرون ها توانایی انتقال تکانه های تحریک کننده و بازدارنده را دارند. واحد حرکتی تنها زمانی فعال شده و تارهای انقباضی ان منقبض می شوند که تکانه های تحریک کننده رسیده به ان بیش از تکانه های بازدارنده و فراتر از استانه تحریک باشند.
شواهدی وجود دارد که افزایش هم زمانی واحد های حرکتی با تمرین مقاومتی هست. همچنین ممکن است تعداد بیشتری از واحد های حرکتی بکار گرفته شود و تواتر تخلیه شارژ واحد های حرکتی افزایش یابد و تکانه های بازدارنده کاهش یابند و اجازه دهند واحدهای حرکتی بیشتری فعال شوند.
افزایش تواتر تخلیه شارژ واحد های حرکتی
افزایش جریان عصبی تواتر تخلیه شارژ را در واحدهای حرکتی افزایش میدهد، عضله نهایتا به مرحله تشنج رسیده و تولید اوج قدرت در تار عضله یا واحد حرکتی می شود.( حرکات سریع)
مهار خود به خودی
مکانیسم مهاری مانند اندام وتری گلژی، برای جلوگیری از از اعمال نیروی عضلانی بیش از حد اهمیت دارد. در کارهای قدرتی فوق بشری که اغلب اسیب زیادی وارد می شود این مکانیسم مهاری کنار گذاشته می شود.
زمانی که تنش اعمال شده روی وتر های عضلانی و ساختمان های بافت همبند داخلی بیش از استانه تحمل اندام وتری گلژی باشد نرون حرکتی ان عضله مهار می شود این واکنش مهار خود بخودی نام دارد.
تمرین می تواند تکانه های بازدارنده را کاهش داده و به عضله اجازه دهد تا بسطح بالاتری از قدرت برسد پس افزایش قدرت با کاهش مهار عصبی بدست می اید.
سایر عوامل عصبی
علاوه بر افزایش فراخوانی واحد حرکتی یا کاهش بازدارنده عصبی سایر عوامل عصبی در افزایش قدرت مشارکت دارند مانند: فعال شدن همزمان عضلات موافق و مخالف
ماند خم شدن ساعد برای به حداکثر رساندن نیروی تولید شده توسط عضله موافق باید میزان فعال شدن همزمان به حداقل برسد. کاهش فعال شدن هم زمان می تواند باعث افزایش قدرت شود.
هیپرتروفی عضله
هیپرتروفی موقت: افزایش حجم عضله در جریان یک وهله ورزش که ناشی از تجمع مایع در فضای میان بافتی و میان سلولی عضله است. چند ساعت پس از ورزش به خون باز می گردد.
هیپرتروفی تدریجی: افزایش اندازه عضله در نتیجه تمرین مقاومتی دراز مدت است که موجب تغییرات ساختاری واقعی در عضله می شود و می تواند ناشی از هیپرتروفی یا هایپرپلازی یا هر دو باشد.
یافته ها نشان می دهد تمرین برون گرا در به حداکثر رساندن افزایش سطح مقطع تار عضلانی اهمیت دارد. این افزایش در اثر شکستن سارکومرها در خط z می باشد که نشان دهنده ساخته شدن دوباره پروتئین تار عضلانی می باشد.
