پاورپوینت اختلالات روانپزشکی کودک و نوجوان (pptx) 25 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 25 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
Child and adolescence psychiatric disorders اختلالات روانپزشکی کودک و نوجوان
اختلال کم توجهی/ بیش فعالی (Attention Deficit / Hyperactivity Disorder)
اختلال کم توجهی / بیش فعالی الگوی کاهش توجه پایدار و یا بیش فعالی و رفتارهای تکانشی است که شدیدتر و شایعتر از آن است که معمولاً در کودکان و نوجوانان با سطح رشد مناسب دیده می شود.
برای مطرح کردن این تشخیص باید برخی از علائم پیش از سن 7 سالگی ظاهر شوند، هرچند در بسیاری از کودکان علائم این اختلال در بالای سن 7 سالگی تشخیص داده می شود. یعنی زمانی که رفتارهای آنها باعث بروز مشکلاتی در مدرسه یا سایر مکانها شده است.
شیوع این اختلال حدود 7-3 درصد کودکان مدارس ابتدایی در سنین پیش از بلوغ است.
در پسرها حدود 9-2 برابر دختر بچه هاست.
در بستگان درجه اول مبتلا به ADHD شیوع ADHD و اختلالات رفتار ایذایی، اختلالات افسردگی و اختلالات اضطرابی بالاست.
این اختلال حدود 3 سالگی شروع می شود ولی عموماً تا زمانیکه کودک وارد محیط سازمان یافته مدرسه نشده تشخیص گذاشته نمی شود.
سبب شناسی
عوامل ژنتیکی: همگامی بالا در دوقلوهای یک تخمکی نسبت به دوقلوهای دو تخمکی
عوامل مربوط به رشد: مواجهه پیش از تولد با عفونتها در سه ماهه اول بارداری
آسیب مغزی در دوران جنینی و پری ناتال
عوامل عصبی- شیمیایی: کاهش سطح اپی نفرین لوکوس سرولئوس که نقش مهمی در توجه و تمرکز دارد.
عوامل روانی-اجتماعی: فرزندخواندگی، اختلال در تعادل خانواده، وضعیت اجتماعی-اقتصادی بیمار
تشخیص
نشانه های اصلی بیش فعالی و تکانشگری از همان ابتدای خردسالی معمولاً بروز می یابد.
بیش فعالی ممکن است در بعضی موقعیتهای خاص (مثلاً مدرسه) مشاهده شده و در بعضی دیگر مانند مصاحبه چهره به چهره و یا تماشای تلویزیون دیده نشود و ممکن است در فعالیتهای خوش آیند مانند ورزش کمتر خودش را بروز دهد.
ولی تشخیص این اختلال ایجاب می کندکه عوامل مخرب و مداوم بیش فعالی / تکانشگری یا بی توجهی حداقل در دو زمینه اختلال ایجاد کرده باشد.
میدان توجه کوتاه، حواس پرتی سریع
در مدرسه این کودکان توانایی انجام دستورالعملها را ندارند و نیازمند توجه بیشتر از جانب مسوولین مدرسه می باشند.
این کودکان تکانشی عمل می کنند و دچار بی ثباتی های هیجانی و تحریک پذیری و پرخاشگری های انفجاری هستند.
افسردگی همراه، اضطراب بدنی
خصوصیات بالینی
بیماری ADHD ممکن است در دوران شیرخواری آغاز شود، هرچند به ندرت تا قبل از دوره نوپایی تشخیص داده می شود.
شیرخواران مبتلا به این اختلال نسبت به محرک ها بسیار حساسند و تحت تاثیر نور، صدا، حرارت و سایر تغییرات محیطی خیلی زود ناراحت می شوند.
خواب کم و گریه فراوان در این شیرخواران شایعتر است.
در مدرسه ممکن است به سرعت پاسخ دادن به سوالات امتحانی را شروع کنند اما پس از جواب دادن یکی دو سوال دست از تلاش و فعالیت بردارند.
ممکن است نتوانند منتظر نوبت خود شوند و بخواهند جای هر کس دیگری جواب دهند.
در خانه هم قادر نیستند حتی برای چند لحظه هم خاموش باشند.
این کودکان اغلب انفجاری و تحریک پذیرند.
این تحریک پذیری ممکن است به دلیل محرک های بی اهمیت ایجاد شود.
از نظر هیجانی بی ثباتند و به آسانی خنده یا گریه سر می دهند.
خصوصیات بالینی
رفتار تکانشی و ناتوانی بیمار در به تعویق انداختن ارضاء خود به گونه ای که این کودکان اغلب مستعد حادثه می باشند.
نقص توجه و ناتوانی در تمام کردن تکالیف و تمرکز ضعیف
تکانشگری(اقدام قبل از اندیشیدن، تغییرات ناگهانی فعالیت، از جا پریدن در کلاس)
اختلال حافظه و تفکر وناتوانی اختصاصی یادگیری
75 درصد کودکان مبتلا به این اختلال علائم پرخاشگری و نافرمانی را نسبتاً به طور ثابتی نشان می دهند.
مشکلات تحصیلی هم در زمینه رفتاری و هم در زمینه اختلال یادگیری شایع است(بدلیل اختلال ارتباطی و مشکلات یادگیری و حواسپرتی و نوسان توجه کودک )
این کودکان بدلیل واکنش به ناکامی مداوم، ناتوانی یادگیری و عزت نفس پایین حاصل از آن دچار دلسردی و در برخی موارد افسردگی ثانویه می شوند.
آسیب شناسی و تستهای آزمایشگاهی
هیچ سنجش آزمایشگاهی دقیق برای اختلال کم توجهی/ بیش فعالی وجود ندارد.
تشخیص افتراقی
اضطراب می تواند به صورت بیش فعالی و حواس پرتی شدید خودش را بروز دهد.
شیدایی: به صورت پرحرفی، بیش فعالیتی حرکتی، حواس پرتی زیاد
اختلال سلوک
اختلالات یادگیری
سیر و پیش آگهی
تا 50 درصد موارد بیماری تا زمان نوجوانی یا بزرگسالی ادامه می یابد.
50 درصد مابقی علائم در زمان بلوغ یا اوایل بزرگسالی فروکش می کند.
در برخی موارد پرتحرکی فروکش می کند ولی کاهش توجه و تکانشگری باقی می ماند.
پرتحرکی اولین و حواس پرتی آخرین علامتی است که برطرف می شود.
احتمال بهبود قبل از سن 12 سال کم است. اگر بهبودی روی دهد، در بین 12 تا 20 سال ایجاد می شود.
اکثر بیماران بهبودی نسبی پیدا می کنند که اینگونه بیماران مستعد رفتارهای ضد اجتماعی، اختلالات مصرف مواد و اختلالات خلقی می باشند.
تقریباً در 40 تا 50درصد بیماران علائم تا دوران بزرگسالی ادامه می یابد. در این بیماران بیش فعالی کاهش می یابد ولی کماکان مستعد رفتارهای تکانشی هستند.
